Άµεση στήριξη των προσφύγων για να σωθούν οι περιουσίες στα κατεχόµενα
Οι εξελίξεις στο Βαρώσι κτυπάνε το καμπανάκι τόσο για την πόλη, όσο και για τη λύση του Κυπριακού
Η είδηση για την πώληση τριών ξενοδοχείων στο Βαρώσι από τον Ε/κ ιδιοκτήτη τους προκάλεσε σοκ σε πολλούς. Αδικαιολόγητα ίσως, αφού οι τουρκικές προειδοποιήσεις για άνοιγμα του Βαρωσίου χρονολογούνται.
Αποδεικνύεται για µια ακόµα φορά ότι η άγονη παρέλευση του χρόνου στο Κυπριακό αφήνει πολλές αρνητικές συνέπειες επί του εδάφους και όχι µόνο. Μια τέτοια είναι αυτή που βλέπουμε να εξελίσσεται στην Αμμόχωστο.
Την ανάγκη για εξεύρεση τρόπων να στηριχθούν οικονομικά οι εκτοπισμένοι ώστε να µην αναγκάζονται να πωλούν τις περιουσίες τους στα κατεχόμενα, τόνισαν ο νοµικός και πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Προσφύγων της Βουλής Αριστοφάνης Γεωργίου, ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αμμοχώστου Αυγουστίνος Παπαθωµάς και ο νοµικός Αχιλλέας Δημητριάδης. Τονίζουν επίσης ότι η Αμμόχωστος είναι «κλειδί» για τη λύση του Κυπριακού και ότι τυχόν απώλεια της πόλης θα σηµαίνει και τερματισμό των προσπαθειών για λύση του Κυπριακού.
∆εν είναι, σίγουρα, απλές οι λύσεις. Υπάρχουν και πολιτικές και οικονομικές πτυχές που πρέπει να προβληματίσουν όλους. Εκείνο που είναι ξεκάθαρο είναι ότι επείγει η ανάληψη ουσιαστικών πρωτοβουλιών για διάρρηξη του αδιεξόδου και επίλυση του Κυπριακού.
Και, σίγουρα, το τελευταίο που χρειάζεται είναι πατριωτικές κορώνες και επίρριψη ευθυνών στους πρόσφυγες που αφέθηκαν να σηκώνουν µόνοι τους το βάρος της κατοχής παλεύοντας ταυτόχρονα, πολλοί απ’ αυτούς για επιβίωση.
Αριστοφάνης Γεωργίου: Πολλοί εκτοπισθέντες βρίσκονται μπροστά στο φάσµα της πτώχευσης
Το κράτος πρέπει να δώσει κίνητρα ώστε να αποθαρρύνεται η προσφυγή εκτοπισμένων στην Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας στα κατεχόμενα για πώληση περιουσιών από τους πρόσφυγες, τονίζει Αριστοφάνης Γεωργίου, νοµικός και πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Προσφύγων της Βουλής.
Ένα τέτοιο κίνητρο μπορεί να αποτελέσει η εκπόνηση ενός σχεδίου κάτω από την ομπρέλα του κράτους, µέσω του Φορέα Ισότιµης Κατανοµής Βαρών. Σε περιπτώσεις που θα κινδύνευαν οι περιουσίες που απέκτησαν οι εκτοπισθέντες για να ζήσουν και να στεγάσουν την οικογένειά τους, να υπήρχε κάποια συμβολή του κράτους µέσω του Φορέα, ώστε να αποτραπούν οι εκποιήσεις ή οι αναγκαστικές πωλήσεις περιουσιών. Η πρόταση αυτή, είπε, κατατέθηκε και όταν προήδρευε της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής. Έτσι, πρόσθεσε, ο Ε/κύπριος πολίτης δεν θα μπαίνει στη σκέψη να πωλήσει περιουσία στα κατεχόμενα.
Σημείωσε επίσης ότι οι περιουσίες που αποζημιώθηκαν από την Επιτροπή των κατεχομένων ήταν μάξιμουμ μέχρι το 13% της αξίας τους.
Κληθείς να σχολιάσει τα όσα δημοσιεύονται τις τελευταίες μέρες για την αγορά ξενοδοχείων από τ/κ επιχειρηματία στην κλειστή πόλη, ο Αρ. Γεωργίου είπε ότι θα ήταν λάθος μέσα από µια ισχυριζόμενη ιδιωτική πράξη να αποφασίσουμε και να βάλουµε ταφόπετρα στο θέµα του Βαρωσιού. Τόνισε επίσης ότι θα πρέπει να συνεχιστεί µε συνέπεια η τακτική για συνολική λύση του Κυπριακού και εφαρμογή των ψηφισμάτων και των αποφάσεων του ΟΗΕ για το Βαρώσι.
Στην επισήμανση ότι οι αρμόδιοι δηλώνουν ότι απαγορεύεται η πώληση περιουσιών στα κατεχόμενα, ενώ από την άλλη λένε ότι η διαχείριση της περιουσίας είναι ατοµικό δικαίωµα, ο Αρ. Γεωργίου είπε ότι το Σύνταγµα της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι νομοθεσίες δεν απαγορεύουν πωλήσεις είτε στις ελεύθερες περιοχές είτε στα κατεχόμενα.
Σε ό,τι αφορά το αν είναι ηθικό να πουλάει κάποιος την περιουσία του στα κατεχόμενα, είπε ότι κατά καιρούς αναπτύχθηκαν τοποθετήσεις, όµως η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί εκτοπισθέντες βρέθηκαν στο φάσµα της πτώχευσης ή της πώλησης της κατοικίας τους ή να παραµείνουν άκληροι χωρίς καµιά προστασία από την Πολιτεία.
Αχιλλέας Δημητριάδης: Χτύπησε το καμπανάκι του τελευταίου γύρου, τελείωσαν τα ψέματα
Υπάρχουν τρόποι για να ανακοπούν τα τεκταινόμενα στο Βαρώσι υποστήριξε ο νοµικός Αχιλλέας Δημητριάδης.
Σε πολιτικό επίπεδο σημειώνει δύο πτυχές:
Η πρώτη αφορά την εσωτερική πτυχή. Το κράτος μπορεί να ιδρύσει ένα Ταµείο Αλληλεγγύης, το οποίο θα αγοράσει τις περιουσίες από τους πρόσφυγες, οι οποίοι θα μπορούν να τις αγοράσουν πίσω όταν έχουν την οικονομική δυνατότητα. Ας δοθεί προτεραιότητα στο Βαρώσι, το οποίο, όπως είπε, ήταν πάντα ο πυροδοτικός μηχανισμός για τη διαδικασία λύσης. Κι αν δεν υπάρχει αυτός ο πυροδοτικός μηχανισμός, δεν υπάρχει προοπτική κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Πρόσθεσε ότι τα χρήματα μπορούν να βρεθούν και υπενθύμισε ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου προεκλογικά πρότεινε φορολογικές ελαφρύνσεις 300 εκ. Άρα τα χρήματα υπάρχουν.
Μια άλλη λύση, είπε, είναι η έκδοση κρατικών οµόλογων µε εγγύηση τα περιουσιακά στοιχεία των προσφύγων στα κατεχόμενα.
Η δεύτερη πτυχή, κατά τον κ. Δημητριάδη, είναι η εξωτερική και διερωτήθηκε γιατί δεν έγινε προσφυγή στο Σ.Α. του ΟΗΕ όπως διακήρυσσαν οι προηγούμενοι κυβερνώντες; Γιατί δεν έγινε η 5η διακρατική προσφυγή; Γιατί δεν τέθηκε το θέµα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και γιατί στην Επιτροπή του Συμβουλίου Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν δίνουµε έµφαση στο θέµα του Βαρωσιού;
Μια άλλη πτυχή είναι η προσφυγή στην Επιτροπή στα κατεχόμενα για αποζημίωση χρήσης και µόνο, όπως τόνισε. Από εκεί και πέρα, όµως, είναι θέµα του κάθε ιδιοκτήτη τι θα κάνει. Στην Επιτροπή, σημειώνει, συμφωνήθηκαν πωλήσεις 680 εκ. στερλινών και πληρώθηκαν περίπου 260 εκ.
Τίθεται ακόµα το ερώτημα, είπε, εάν είναι ηθικό να πουλήσει κάποιος περιουσία του στα κατεχόμενα έστω κι αν κινδυνεύει να χάσει από τις τράπεζες το σπίτι του στις ελεύθερες περιοχές. Αν έχεις χωράφι στη Λεμεσό μπορείς να έχεις πόρους, αλλά αν είσαι Βαρωσιώτης ή γενικά πρόσφυγας είσαι προδότης; Αυτό μπορεί να το απαντήσει ο καθένας, υπέδειξε.
Σημείωσε επίσης ότι οι Τούρκοι απέδειξαν ότι εννοούν αυτά που λένε, αναφερόμενος στις προειδοποιήσεις για άνοιγμα του Βαρωσιού από το 2019. Χτύπησε το καμπανάκι του τελευταίου γύρου, τελείωσαν τα ψέµατα, κατέληξε.
Αυγουστίνος Παπαθωµάς: Σήµερα το κόστος της εισβολής είναι πολλαπλάσιο του 1974 και το πληρώνουν οι πρόσφυγες
Είναι πολύ ανησυχητικό αυτό που συμβαίνει στο Βαρώσι, τόνισε ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αμμοχώστου Αυγουστίνος Παπαθωµάς.
Όπως ανέφερε, από πολιτικής/εθνικής άποψης είναι καταστροφικό, διότι πρακτικά πωλούνται περιουσίες και µε αυτή την ενέργεια αφαιρείται το δικαίωµα διεκδίκησης σε περίπτωση λύσης, αλλά και το κίνητρο για λύση του Κυπριακού. Από την άλλη, πρόσθεσε, αν το δούµε από την άποψη του πρόσφυγα ιδιοκτήτη, ποιος θα τον κρίνει και ποιος θα αποφασίσει αν είναι ορθή ή λάθος µια πώληση; Διερωτήθηκε γιατί δεν λέμε το ίδιο για κάποιον που πουλά την περιουσία του σε ξένους στην ελεύθερη Κύπρο.
Υπογράμμισε ότι σε έναν απελευθερωτικό αγώνα πρέπει να συμμετέχει όλος ο λαός και υπέδειξε ότι για σχεδόν μισό αιώνα οι εκτοπισμένοι κουβαλούν το βάρος της εισβολής, ενώ οι υπόλοιποι απολαμβάνουν την υπεραξία στις δικές τους περιουσίες, οι οποίες αυξήθηκαν κατά 500% από το 1974 μέχρι σήµερα.
Στην ερώτηση τι πρέπει να γίνει, ο κ. Παπαθωµά απάντησε ότι πρέπει το κράτος να καταγράψει την περιουσία του καθενός στα κατεχόμενα, να εκτιμηθεί η περιουσία αυτή και αφού τώρα υπάρχει η δυνατότητα, να εκδώσει κυβερνητικό οµόλογο, να µπει η περιουσία αυτή ως εγγύηση του οµολόγου, να οριστεί και µια χρονική περίοδος για ασφάλεια των ταµείων και να δοθεί ένας λογικός τόκος το χρόνο. Αν ο εκτοπισμένος πουλήσει την περιουσία, αυτό σηµαίνει ότι η εγγύηση – περιουσία θα παραμείνει ιδιοκτησία του κράτους. Με αυτόν τον τρόπο θα απαµβλυνθεί το θέµα της πώλησης της περιουσίας.
Άλλη λύση είναι να δοθεί ο συντελεστής δόµησης που ισχύει στο χώρο που βρίσκεται η περιουσία µε βάση τα δεδομένα της Πολεοδομίας, αν υπάρχουν.
Ο κ. Παπαθωµά σημείωσε ότι οι εκτοπισμένοι είναι σε δεινή θέση όλα αυτά τα χρόνια, έστω κι αν κάποιοι επαναδραστηριοποιήθηκαν και απέκτησαν περιουσία στις ελεύθερες περιοχές μετά το 1974. Δεν τα έκλεψαν, γιατί πρέπει να τους τιμωρήσουμε; Προσωπικά, είπε, μπορεί να περιµένει ακόµα 25 χρόνια, αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η γενιά των προσφύγων που σήµερα είναι 60 χρονών, είναι η τελευταία που έχει μνήμες και βιώµατα από τα κατεχόμενα.
(Δημοσιεύθηκε στη ΠΦ20)
